Enige tijd geleden heb ik Museum van De Geest bezocht. Wat vroeger een opvang was voor mensen met psychische klachten. Het doet me een beetje verdriet te zien dat mensen die depressief waren of andere psychische aandoeningen hadden in het verleden op vreselijke manieren werden behandeld of als proefkonijnen werden gebruikt.

Zo was er de bed therapie. Men was er van overtuigd dat als je psychisch niet in orde was dat je veel rust nodig had en dus werd men in bed gelegd en er niet meer uitgehaald. Soms ook vast gebonden.

OF DAN SHOCKTHERAPIE. VRESELIJK TOCH! EN ACHTERAF BLEEK HET MAAR BIJ EEN HEEL KLEIN PERCENTAGE VAN DE MENSEN TE HELPEN.

Ook waren er hokken, eigenlijk meer een gevangenis waar de patiënt op een bed van stro sliep, als vee met enkel wat licht van een raam van 15x15cm. Onmenselijk als je het mij vraagt.

Terwijl zoveel mensen die lijden aan depressie vaak bijzonder slimme, hoogbegaafde of talentvolle mensen zijn. Maar hun plek niet of moeilijk vinden in de maatschappij. Want de maatschappij is met name gericht op “het gemiddelde”, niet op de exentriekeling.

En ja op het 1e gezicht zie je niet aan iemand dat deze persoon lijd aan depressie. Uit ervaring weet ik dat je dit nou ook weer niet aan de grote klok hangt. Er rust toch een beetje schaamte op. Voor mij soms nog wel.

NORMAAL WAT IS DAT EIGENLIJK?

Ik zeg het eerlijk ja ik heb best geregeld last van sombere buien en of gedachten.

En het is hard werken om mijn gedachten om te buigen. Gezond te eten, bewegen, contacten te onderhouden, werken etc. En ik doe het zonder medicijnen. Omdat ik er persoonlijk niet in geloof om mijn gevoelens middels medicatie te onderdrukken.

Maar goed ik ben allang blij dat depressie een onderwerp is waar ondertussen al meer over gesproken wordt en dat shocktherapie of met naalden in iemands hoofd prikken in het verleden behoren.

We zijn allemaal mens. Mensen met een depressie lijden vaak aan een trauma en het lijkt me dat liefde en compassie beter helpen dan nog meer (lichamelijke) marteling.

Love rules, normaal zijn is trouwens ook niks aan 😉