Speciaal voor een 1 avondse expositie bij Podiumhal015 heb ik een gedicht geschreven en daarna geborduurd.
ZACHT
Wat is er mis met zacht?!
Wat heeft het harde je gebracht?!
Mag het ook zacht?!
NOG STEEDS ZIE IK OM ME HEEN DAT ALS JE ZACHT OF GEVOELIG BENT DAT JE DAN ZWAK OF LABIEL ZOU ZIJN.
Ik vraag me dan vaak af wat is er mis met zacht en wat heeft dat zogenaamde harde je / ons dan gebracht?!
Juist je kwetsbaarheid laten zien dat is pas kracht !
Wat meer compassie voor onszelf en de wereld is wat we nodig hebben, naar mijn idee. Maar goed dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik vind het naar mezelf toe ook nog steeds best een opgave om met compassie en zachtheid naar mezelf te kijken.
Het vergt oefening en toewijzing.
Vallen en weer opstaan.
Geduldig leren zijn, met jezelf en anderen.
Wat vaker achterover leunen en het laten gebeuren.
Vertragen i.p.v. altijd maar doorgaan.
Leren vertrouwen op het leven.
Dat het altijd wel weer goedkomt en het voor jou werkt i.p.v. tegen jou.
Dus dat je wat meer in de overgave stand mag gaan staan.
That’s where the magic happens.
Hoe kijk jij naar zacht? Vindt je dat zwak?